Opublikowano na 19 grudnia 2019

Wylęgarnia i wylęganie

Dobry start ma kluczowe znaczenie dla późniejszego wzrostu i przeżywalności ryb. Ponieważ ryby są najbardziej podatne na choroby i niewłaściwe obchodzenie się na wczesnych etapach podchowu, konieczne jest aby w wylęgarni wykorzystać najlepszą dostępną wodę.

Woda wylęgarniana powinna zawsze być „pierwsza” i najlepiej pochodzić z izolowanego, niezanieczyszczonego źródła lub studni (odwiertu). Woda z otwartych strumieni lub rzek jest często mętna, niesie zawiesinę, a takie warunki nie są idealne dla ikry i wylęgających się larw.

Jeśli używana jest woda ze strumienia lub rzeki, zaleca się włączenie jakiejś formy filtracji na wejściu do wylęgarni. Idealne systemy wylęgarnicze powinny być przepływowe (jednokrotne użycie) i wykorzystywać zimną, wolną od patogenów wodę.

Użycie recyrkulowanej wody w wylęgarniach staje się w branży coraz popularniejsze. W takich okolicznościach zasadnicze znaczenie ma zapewnienie dobrej filtracji i stałego poziomu tlenu zgodnie z zalecanymi parametrami wody w poniższych stadiach.

Filtracja

Jeśli istnieje jakiekolwiek zagrożenie zmętnienia wody inkubacyjnej, zaleca się zastosowanie jakiejś formy filtracji, zanim woda dostanie się do inkubatorów, a zwłaszcza basenów wczesnopodchowowych. Należy unikać zawiesiny (nawet bardzo drobnej), ponieważ jest ona szkodliwa dla skrzeli larw i może powodować różne problemy i śmiertelność. Dostępne są różne filtry, w tym filtry piaskowe i mikrosita, jak na zdjęciu. Jeśli wylęgarnia stosuje recyrkulację lub istnieje możliwość jakiegokolwiek bakteryjnego zanieczyszczenia wody wlotowej, należy rozważyć zastosowanie promieniowania ultrafioletowego lub ozonowania.

Microscreen Drum Filter

Mikrosito

Sand Filter

Filtr piaskowy

Ultraviolet Treatment Filter

System lamp ultrafioletowych

Parametry jakościowe wody

Poniższe dane opisują optymalne parametry jakości wody dla procesu inkubacji ikry, wylęgania i wczesnego podchowu larw:

  • Temperatura. Idealny zakres inkubacji i wylęgania to 8 – 12⁰ C choć temperatury 4 - 19⁰ C mogą być tolerowane przez krótki czas.
  • Tlen rozpuszczony. Powinien być na poziomie > 95% w wodzie dopływającej i > 75% w wodzie odpływającej z aparatów wylęgowych i basenów podchowowych.
  • Odczyn pH powinien być w zakresie 6.7 – 8.0
  • Rozpuszczony azot powinien być na poziomie < 105% aby nie dopuścić do powstania choroby gazowej.
  • Alkaliczność/Twardość. Alkaliczność powinna być wyższa niż > 75mg/l.
  • Związki chemiczne i minerały. Woda powinna być całkowicie pozbawiona lub zawierać śladowe ilości zanieczyszczeń typu amoniak, kadm, chlor, miedź siarkowodór, ołów, rtęć i cynk.
  • Światło. Cały proces inkubacji i wylęgania ikry powinien zachodzić w warunkach zacienienia dla uniknięcia niepokojenia larw.

Przepływ wody w procesie wylęgania

Różne systemy wylęgarnicze mogą wymagać innej ilości przepływającej wody, ale generalną zasadą jest rekomendowany przepływ minimalny 4-6 litrów na minutę na 100 000 ziaren ikry w temperaturze poniżej 15⁰C, który zapewnia odpowiedną ilość tlenu.

Nasycenie wody tlenem zależy od temperatury, tak więc w temperaturze powyżej 15⁰C przepływ powinien być zwiększony. Poziom tlenu powinien być monitorowany i wynosić nie mniej niż 6 ppm (części na milion).

Ilość wody przepływająca przez zaoczkowaną ikrę nie powinna być na tyle duża aby powodować jej zbyt gwałtowny ruch. Poruszanie ikrą lub delikatne jej wzbudzanie w aparatach wylęgowych jest pomocne w pozbywaniu się łusek powylęgowych.

Główne metody inkubacyjne i wylęgowe zaoczkowanej ikry

Po czynnościach związanych z odbiorem, rozpakowaniem i przeliczeniem ikry, przychodzi czas jej wyłożenia w aparatach wylęgowych. Tak, jak to jest ze wszystkimi czynnościami w obrębie wylęgarni, czynność ta również powinna być przeprowadzona bardzo delikatnie, wyłącznie przez przeszkolony personel. Istnieją różne systemy inkubacyjne a znalezienie niezawodnego, wydajnego, w najlepszy sposób pasującego do istniejących warunków i potrzeb jest ważne.

Trzy najpopularniejsze systemy inkubacyjne to:

● Pionowe (szafkowe).

● Poziome (długostrumieniowe)

● Słoje (Weissa lub McDonalda)

Inkubatory pionowe (szafkowe)

Dostępne są różne. Najnowsze robione są z laminatu poliestrowo-szklanego lub wzmocnionego, nietoksycznego plastiku i są wytrzymałe, łatwe w czyszczeniu i dezynfekcji.

Najpopularniejszy (zdjęcie poniżej) jest produktem firmy “MariSource”. Zasada działania polega na doprowadzeniu wody do najwyżej położonej tacki, która przepływając od dołu poprzez warstwę ikry wypływa dalej jej przodem do tacki położonej poniżej i tak po kolei, aż do tacki z najniższej półki.

Zaleca się wykładanie nie więcej jak podwójnej warstwy ikry w każdej tacce lub około 12500 – 15000 ziaren na tackę.

Zalety inkubatora pionowego:

  • Zajmowanie minimalnej przestrzeni jako że większość systemów może mieć wysokość 8 lub 16 tacek,
  • Efektywne wykorzystanie wody,
  • Możliwość oddzielenia poszczególnych partii lub wyjęcia pojedynczych tacek dla potrzeb manipulacyjnych,
  • Bezpieczeństwo ikry i larw uniemożliwiające ich wypłukanie poprzez zakrywanie tacek siatką,
  • Efektywniejsze zużywanie woreczka żółtkowego i większa waga w momencie pierwszego karmienia

Wady inkubatora pionowego:

  • W momencie osiągnięcia stadium wylęgu pływającego, ryby trzeba przenieść do podchowalników,
  • Wymaga czyszczenia i usuwania martwej ikry

vertical incubation system

Wady inkubatora pionowego

Inkubatory poziome (długostrumieniowe)

Tak jak w przypadku inkubatorów pionowych, dostępne są różne rodzaje również wykonane z laminatu lub wzmocnionego plastiku.

Zasada działania inkubatora poziomego polega na ustawieniu ramek wzdłużnie w korycie jedna za drugą. Ilość ramek może się wahać w zależności od ilości miejsca w wylęgarni i przepływu wody, ale zazwyczaj wynosi 4 – 8 tacek w korycie.

Dno ramki jest perforowane i zawieszone nad dnem koryta. Na końcu odpływowym każdej ramki zamontowana jest przegroda wymuszająca przepływ wody od dołu przez warstwę ikry. Ważne jest aby ścianki ramek przylegały do ścianek koryta zapobiegając przepływowi wody dookoła ramki, oraz aby były ustawione we właściwym kierunku w stosunku do kierunku przepływu wody.

Perforacja dna ramek powinna umożliwiać wylęgniętym larwom przemieszczenie się do koryta poniżej ramki. W momencie zakończenia wylęgania ramki są wyjmowane wraz z pozostała w nich martwą ikrą i łuskami, a larwy, po absorbcji woreczka żółciowego mogą podjąć pływanie i pobieranie pokarmu w tym samym korycie.

Zalety inkubatora poziomego:

  • Łatwość użycia,
  • Tanie, które można wykonać samemu,
  • Łatwy dostęp przy monitorowaniu i pracy z ikrą,
  • Efektywne wykorzystanie wody,
  • Możliwość wykorzystania zarówno przy wylęganiu, jak i w początkowym karmieniu

Wady inkubatora poziomego:

  • Wymaga więcej miejsca niż inne systemy

horizontal incubation system

horizontal incubation system 2

Wady inkubatora poziomego

Słoje

Historycznie słoje wylęgowe były używane do stadium zaoczkowania ikry, ale obecnie stosowane są również do procesu wylęgania.

Są zaprojektowane tak, że woda wpływa dołem a wypływa górą. W ten sposób ikrze dostarczany jest tlen i bardzo ważne jest aby przepływ był równomierny w całym słoju. Osiąga się to zazwyczaj przy użyciu jakiegoś rodzaju rozpraszacza (podkładka, płytka porowata lub kulki) umieszczonego pod ikrą.

Larwy mogą pozostawać w tego typu inkubatorze prawie do stadium wylęgu pływającego. Słoje umieszczane są w podchowalnikach i gdy larwy stają się bardziej aktywne, większość z nich wypływa sama i tylko małą część trzeba wylać.

Przelewanie larw należy przeprowadzić z wielką ostrożnością aby ich przy tej czynności nie uszkodzić. Poziom wody w podchowalniku gdzie larwy będą przetrzymywane powinien mieć połowę wysokości słoja aby przelewanie odbywało się bez upadku z wysokości.

Słoje inkubacyjne zapewniają odpowiedni przepływ wody do utrzymywania ikry w stanie częściowego zawieszenia. Słój powinien być wypełniony ikrą maksymalnie w 2/3 objętości całkowitej. Przepływ powinien być ustawiony tak, aby ikra zawieszona była o 50% wyżej niż w stanie spoczynkowym (np. jeśli grubość warstwy ikry z przepływem zamkniętym wynosi 10cm, z przepływem otwartym powinna osiągać 15cm).

Zalety słoja:

  • Łatwość użycia,
  • Samoczyszczenie poprzez wypływ martwej ikry i łusek z prądem wody,
  • Oszczędność robocizny,
  • Wylęganie w basenach podchowowych

Wady słoja:

  • Wymagany stały monitoring przepływu wody aby ikra zawieszona była na właściwym poziomie,
  • Potencjalne zagrożenie stratami wylęgu spowodowane pęcherzykami powietrza i niekontrolowanym wzrostem przepływu,
  • Potencjalnie wysoki poziom stresu u larw

upwelling incubator

Schemat działania słoja inkubacyjnego

Obojętnie jaki jest system inkubacyjny, ważne jest aby dbać o ikrę w jej finałowym stadium wylęgania. Odnosi się to do -

  • Monitorowania przepływu wody zapewniającego odpowiedni poziom tlenu. Poziom ten powinien być regularnie sprawdzany i utrzymywany w zalecanym zakresie.
  • Martwa ikra staje się pożywką dla grzybów, więc codzienna inspekcja i usuwanie martwych ziaren jest krytyczne. Specjalnie zaprojektowana pęseta lub gruszka odsysająca z pipetą są najlepszymi sposobami usuwania martwych ziaren lub pleśni, ponieważ nie powodują wzruszania zdrowej ikry i nowo wylęgniętych larw.

Suction bulb

Gruszka odsysająca z pipetą

egg tweezer

Specjalistyczna pęseta

Artykuły powiązane

, by
Test przystosowania do wody słonej listopadowego szczepu ryb Troutlodge

StreszczenieRyby Troutlodge zostały poddane testowi sprawdzającemu ich wzrost i przeżywalność po transferze do wody słonej. Były to cztery grupy ryb triploidalnych pochodzących ze szczepu listopadowe…

Wpływ dawki pokarmowej i rodzaju paszy na wczesny wzrost wylęgu Troutlodge

StreszczenieGłównym celem badania było zdeterminowanie optymalnej dawki pokarmowej /diety w okresie wczesnego karmienia (od pierwszego do 157-go dnia). Rezultaty pokazują, że ryby Troutlodge tolerują…

Liczenie ikry

Ikra oferowana przez Troutlodge U.S. jest precyzyjnie liczona i zazwyczaj zawiera ustaloną nadwyżkę w ilości 3%. Firma Troutlodge bardzo uważa na ilość ikry w dostarczanych partiach.