Porównanie systemów inkubacyjnych

W komercyjnej hodowli pstrąga istnieją różne rodzaje aparatów wylęgowych. Głównie inkubatory pionowe oraz słoje wylęgowe. Funkcje obu typów są jednakowe, doprowadzenie ikry od stanu zaoczkowania do wylęgu i absorpcji woreczka żółtkowego, ale przepływ wody i warunki przebywania różnią się. Warunki środowiskowe oddziałujące na wylęg mogą wywołać stres, wydatek energetyczny i wpływać na zdrowotność. Zostało to sprawdzone poprzez porównanie dwóch różnych typów aparatów wylęgowych. Jeden jest typowym słojem o oddolnym przepływie pionowym zwanym również słojem McDonalda. Drugi to typ inkubatora pionowego zwanego również szafkowym. W tym rozwiązaniu użyto trzech rodzajów podłoża.

Założenia projektu

Ikra użyta w tym teście pochodziła ze standardowej produkcji sierpniowej populacji tarłowej. Zapłodnienie i wczesna inkubacja przeprowadzone zostały stosownie do standardów Troutlodge w obiekcie Trout Springs w Sumner, stan Washington. Po osiągnięciu ok. 210 stopniodni, ikra została przebrana - usunięto jaja martwe i nierozwinięte a następnie zapakowana i wysłana do obiektu Rock Creek w Twin Falls, stan Idaho.

Po przybyciu, ikra została losowo podzielona na osiem partii po 4000 sztuk każda. Każda partia przy pomocy zlewki została umieszczona w jednym z czterech rodzajów aparatów wylęgowych opisanych poniżej. Pozwoliło to na replikację każdego rodzaju aparatu. Podłączono do nich wodę źródlaną o temperaturze 13.2°C i przepływie około 6 litrów na minutę. Dla wyeliminowania wpływu światła zewnętrznego na ikrę, słoje inkubacyjne owinięto czarną folią.

Ikra była inkubowana w powyżej opisanych aparatach do momentu absorpcji woreczka żółtkowego, po czym przeniesiona do podchowalników, w których larwy podjęły pierwszą paszę.

Inkubator pionowy

Powszechnie stosowany system wykorzystujący do inkubacji ikry grawitacyjny przepływ wody. Zazwyczaj składający się z 4-8 tacek, ale sekcje można ustawiać jedna nad drugą w zależności od jakości wody i przepływu. Często używany przez jednostki państwowe i do celów naukowych z uwagi na możliwość rozłożenia małych ilości ikry jak również ikry różnych gatunków ryb w jednym aparacie.

Podłoże inkubatora pionowego

W przypadku inkubatora pionowego dostępne są różnego rodzaju podłoża. Powodem użycia podłoża jest pomysł odseparowania ziaren ikry od siebie dzięki czemu ogranicza się rozwój grzybów i wydatek energetyczny a polepsza przepływ wody przez tackę. Substrat imituje żwir występujący naturalnie w strumieniach, dający optymalne warunki rozwojowe młodocianym stadium ryb. Teoretycznie wylęg jest silniejszy, zdrowszy i większy za sprawa większej ilości kryjówek i mniejszego wydatku energii.

Zastosowany incubator pionowy:

1. Kontrolny – otwarta tacka ( C ) :

• Równomierny przepływ wody przez tackę.
• Woda używana jest kaskadowo.
• Środowisko jest ciemne a ikra i larwy są chronione od światła nawet gdy jest włączone.

2. Tacka z podłożem wkładanym ( DI ) :

• Jak wyżej z większą możliwością ukrycia się przed prądem wody.
• Podłoże można usunąć.

3. Tacka z podłożem stałym ( BI ) :

• Jak wyżej, ale podłoże jest wbudowane.

Słój wylęgowy

Przepływ wody w słoju skierowany jest od dołu do góry przez zalegającą ikrę, następnie na zewnątrz. Przewagą tego system jest samoistne, wypływanie z niego wprost do podchowalnika wylęgu, który zresorbował woreczek żółtkowy. Jednakowoż przepływ wody w słoju może być na tyle silny, że wymusza na larwach wydatkowanie energii na pływanie zamiast na wzrost.

Zastosowany słój:

Słój wylęgowy ( J ):

1. Woda wstępująca – determinuje bardziej turbulentne środowisko.
2. Jednokrotny przepływ wody.
3. Larwy wyeksponowane są na pełne światło chyba że jest ono odcięte.

Przegląd projektu:

Schemat 1: Ogólne założenia projektu – przedstawia różne systemy inkubacyjne zastosowane w teście.

Przykłady podłoża

Przeżywalność

Bazując na rezultatach można powiedzieć, że różne rodzaje aparatów wylęgowych nie miały istotnego wpływu na ogólną przeżywalność. Podobna śmiertelność obserwowana była we wszystkich systemach od ikry zaoczkowanej do wylęgu i od wylęgu do wagi 1g (Tabela 1).

Mniej niż 1% różnicy w przeżywalności zanotowano we wszystkich systemach, co pokazuje, że żadna metoda nie ma wyraźnej przewagi nad inną. Należy zaznaczyć, że martwą ikrę i larwy o wiele łatwiej było usunąć z kontrolnej tacki otwartej ( C ) w porównaniu do pozostałych systemów. Personel uznał zarówno tackę z podłożem stałym ( BI ) jak i wkładanym ( DI ) za trudną w obsłudze. Nie pozwoliły one na właściwe czyszczenie, grzyb rozwinął się pod podłożem wkładanym ( DI ), a przepływ wody przez tackę wydawał się być nierówny.

Czas pomiędzy masowym wylęgiem a pierwszym karmieniem był podobny w przypadku wszystkich rodzajów inkubatorów, ze średnią ok. 170 stopniodni. Wylęg masowy definiowany jest jako obejmujący ponad 75% całej grupy.

Tabela 1: Przeżywalność do średniej wagi 1g w różnych systemach inkubacyjnych.

Waga

Waga larw przy pierwszym karmieniu w przypadku słoja była o 15% mniejsza w porównaniu z otwartą tacą kontrolną (Tabela 2). Uważamy, że jest to bezpośredni efekt zużycia energii na walkę larw z prądem dla utrzymania pozycji pionowej w słoju. Larwy, które wylęgły się w systemie tacki o stałym ( BI ) i wkładanym podłożu ( DI ) były również lżejsze w czasie pierwszego karmienia odpowiednio o 2.6% i 1.7% (Tabela 2, kolumna 3), wykazując brak przewagi nad grupą kontrolną w wydatkowaniu energii.

Tabela 2: Stopniodni od przybycia ikry zaoczkowanej do masowego wylęgu, i od przybycia ikry do średniej wagi wylęgu 1g.

Ten sam trend obserwowano przy 765 stopniodniach gdy wylęg w kontrolnej tacce otwartej osiągnął średnią wagę 1g. W tym momencie, wylęg w kontrolnej tacce otwartej był o 13.7% cięższy niż pochodzący ze słoja (Tabela 2, kolumna 5). Stąd konkluzja, że niekorzyść wylęgania w słoju przeciąga się co najmniej do wagi 1g a możliwe, że jeszcze dalej.

Larwy wyklute w systemie tacki z podłożem stałym ( BI ) i wkładanym ( DI ) były również lżejsze o odpowiednio 5.9% i 1%, nie pokazując przewagi nad systemem kontrolnej tacki otwartej (Tabela 2, kolumna 5).

Tabela 3: Wykres pokazuje wagę larw przy pierwszym karmieniu i przy osiągnięciu średniej wagi 1g.

W tym teście ikra wykluła się w czterech różnych systemach wylęgowych i porównana została przeżywalność oraz wczesny wzrost ryb. Przeżywalność do średniej wagi 1g oscylowała w zakresie 1% dla wszystkich systemów, pokazując, że żaden z nich nie ma wyraźnej przewagi.

Waga zarówno przy pierwszym karmieniu, jak i przy średniej wadze 1g była najniższa dla larw wylęgniętych w słoju i najwyższa w inkubatorze pionowym dla kontrolnej tacki otwartej. Żadne podłoże użyte w systemie inkubatora pionowego nie wykazało przewagi nad kontrolną tacką otwartą powodując dodatkowo utrudnienia związane z czyszczeniem i usuwaniem martwej ikry.

Bazując na wynikach tego testu możemy powiedzieć, że metoda z użyciem słoja ma negatywny wpływ na wagę wylęgu i wczesne stadia wzrostu w porównaniu do inkubatora pionowego. Ta wczesna faza wzrostu jest krytyczna dla ogólnego powodzenia i zdrowia ryb przez cały okres ich życia.